การทำทานนั้น...สำคัญไฉน
 
       
    ถ้าจะกล่าวถึงการทำทานแล้ว ไม่ว่าใครต่อใครก็คงจะรูจัก และเคยทำทานกันมาบ้างแล้วไม่มากก็น้อย ซึ่งในศาสนานามธารีนั้น การทำทานมีความ  

สำคัญมากเป็น 1 ใน 3 สิ่งที่ชาวนามธารีควรปฏิบัติ อันได้แก่
- การสรรเสริญพระนาม คือ การสวดมนต์ สรรเสริญพระนามของพระผู้เป็นเจ้า โดยตั้งจิตระลึกถึงพระคุณของพระองค์อย่างมีสมาธิ
- การให้ทาน คือ การทำทาน ไม่ว่าจะเป็นทานในรูปแบบใด อาทิเช่น อามิสทาน วิทยาทาน อภัยทาน และปรนนิบัติทาน เป็นต้น
- การสนานกาย คือ การอาบน้ำชำระล้างร่างกาย ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าให้สะอาดหมดจดอยู่เสมอ อันเป็นรากฐานสำคัญของสุขภาพพลานามัยที่ดี ตลอดจนการ อาบน้ำสนานกายในยามเช้ามืดของทุกวันนั้น ยังเป็นเครื่องช่วยกระตุ้นให้ร่างกายกระชุ่มกระชวย และยังสามารถเรียกสติให้ตื่นตัวในยามเช้าได้ เป็นอย่างดียิ่ง

จากนี้จะขอกล่าวถึงเรื่องที่แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการทำทาน กล่าวคือ ในสมัยของพระศาสดาองค์ที่เจ็ด ศิริ สัตคุรุ หริราย มีสาวกคนหนึ่ง

กราบทูลถามองค์พระศาสดาถึงการที่ในช่วงเวลาที่ผ่านมาเพียงไม่นาน เหตุใดฐานะทางการเงินของเขาจึงดีขึ้น และตกต่ำลงอย่างรวดเร็วนัก ซึ่งพระองค์ทรง ตรัสตอบในเรื่องนี้ว่า "...เมื่อขณะที่เธอยังยากจนอยู่นั้น เธอได้วางข้าว และถั่วต่าง ๆ ไว้โดยไม่มีที่เก็บมิดชิดเฉพาะ จึงมีนกคู่หนึ่งมากินข้าวและถั่วที่เธอวาง เอาไว้ทุกวัน จนในวันหนึ่ง นกคู่นั้นคิดที่จะตอบแทนเธอที่ให้อาหารกิน จึงได้คาบข้าว และถัวไปใส่ไว้ที่วัด ซึ่งเท่ากับเธอได้ทำทานให้นก และได้ทำบุญที่วัด โดยไม่ได้ตั้งใจ ผลบุญนั้นได้ส่งให้เธอมีฐานะมั่งคั่งอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อเธอมีฐานะดีขึ้นแล้ว เธอได้สร้างยุ้งฉางขึ้นอย่างมิดชิดเพื่อเก็บข้าว และถั่วต่าง ๆ ด้วยเหตุนี้เองโอกาสในการทำทานของเธอจึงได้ถูกปิด กั้นลงโดยไม่ตั้งใจเช่นกัน จึงเป็นเหตุให้ฐานะของเธอตกต่ำลงอย่างรวดเร็วในภายหลัง..."

ดังนั้นอาจกล่าวได้ว่าประโยชน์ของการทำทาน สามารถเปลี่ยนชีวิตของคนเราได้จากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว โดยดูตัวอย่างได้จากเรื่องข้างต้น ถึงแม้ผู้ทำทานนั้น ทำทานโดยที่ไม่ได้ตั้งใจเลย ยังได้ผลจากการทำทานถึงเพียงนี้ หากเราทำด้วยความตั้งใจ ผลจากการทำทานคงมีมากมาย แต่การทำทานนั้นควรคำนึงถึงฐานะ และความพร้อมของผู้ทำทานเป็นสำคัญด้วย
   
การทำทานควรคำนึงถึงฐานะ ความพร้อม และความเหมาะสม
   
ไม่ควรทำทาน โดยหวังผลตอบแทน